Je verjaardag in Ghana
Door: Max en Samuel
Blijf op de hoogte en volg St Ignatius
22 Mei 2016 | Ghana, Winneba
Vandaag was een bijzondere dag op het Ghana-front. Samuel vierde zijn zestiende verjaardag. Het feest begon om 00.00 AM toen iedereen Samuel kwam feliciteren in zijn kamer. 00.05 AM ging iedereen overigens meteen richting bed. Het ontbijt was erg lekker; een toast met omelet (en havermout voor Dimitri). Over de kwaliteit van de bedden verschilden echter de meningen. Het was een erg klein bed voor twee personen en er was geen deken. Toch was iedereen voldoende uitgerust en klaar voor een volgende dag.
Deze ochtend stapten we namelijk meteen na het ontbijt in de twee busjes, op weg naar het weeshuis. Wederom waren alle kinderen en workers blij ons te zien. Met het initiatief de ochtend vlekkeloos te laten verlopen, riepen we meteen de gemaakte groepjes bij elkaar. Aan het begin liep dit ook daadwerkelijk vlekkeloos, maar na verloop van tijd raakten enkele groepjesleiders de controle over de kinderen kwijt. Na een uur tijd was het concept van vaste groepjes een beetje in het water gelopen. Tot onze verbazing liep alles toch goed. De oudere jongens waren met Max aan het voetballen op een veldje naast het weeshuis. De baby’s waren onder het regime van Marijn en Maïté. De helft van deze groep lag binnen no-time te slapen en de andere vier kindjes waren aan het schommelen, spelen en het belangrijkste van alles: het knuffelen met Maïté en Marijn. De rest van de kinderen waren overal en nergens, onder toezicht van de resterende leerlingen. Al met al was het een geslaagde ochtend op het weeshuis.
Na een heerlijke Ghanese lunch te hebben gegeten in een kleine ‘schuur’ bij de keuken, begon voor ons het middagprogramma. We werden eerst even kort door het weeshuis rondgeleid door Peter. We kregen o.a. de boys-, girls- en babyroom te zien. We moesten daar kijken waar een tekort aan was en dat noteren. Ook de dingen die kapot waren, moesten we aangeven. Volgende week komt daar een timmerman naar kijken. Na de rondleiding door het weeshuis werden we naar de rivier gebracht. Wij (Max en Samuel) hadden verwacht dat het een klein bergachtig beekstroompje zou zijn. Het tegengestelde bleek echter. Het was echt zo’n tropische rivier die je in films ziet. Het was een idyllisch plekje waar de kinderen uit het weeshuis konden zwemmen tussen boomstammen en rotsen, zodat de stroming hen niet meenam.
Later in de middag werd Samuels verjaardag in het weeshuis gevierd. Eerst werd er door alle kinderen, workers en de Ignatianen ‘happy birthday’ in drie verschillende talen gezongen. Enak en Angelique hadden geregeld dat er Ghanese cake en frisdrank voor alle kinderen en workers was. Samuel had meer dan genoeg spekjes voor iedereen mee. “Voor mij is het een onvergetelijke verjaardag” aldus Samuel. Na het ‘feestje’ opgeruimd te hebben, bleven we nog heel even en stapten we in de busjes, op weg naar het oude vertrouwde en oh zo fijne Lagoon Lodge. Het was als thuiskomen.
Aangekomen hadden Enak en Angelique het idee een strandwandeling te maken, op het strand even verderop. Bleef het maar bij wandelen… Na vijf minuten gelopen te hebben kwamen we aan op het strand dat echt te mooi was. Als je naar rechts keek, zag je de baai met een palmboom waar een lichte mist overheen hing. Het begon met het idee pootjes te baden. Daar bleef het alleen niet bij. Na tien minuutjes was het eerste slachtoffer al in het water geduwd. De duwer kreeg de volle lading en voordat we het wisten lagen we allemaal in het water. -De jongens hadden uiteraard wel hun T-shirts uitgetrokken.- Na een terugweg vol met zand in de broek en in de schoenen, sprong iedereen onder de douche. De douche heeft geen warm water. Daar gaan we overigens totaal niet moeilijk over doen.
Na het douchen was er in Lagoon Lodge een heerlijke maaltijd voor ons klaar gemaakt, bestaande uit rijst, kip en salade. De patat bleef ook niet achter en was heerlijk na twee hele dagen Ghanees te hebben gegeten. Wat echter niet lekker Nederlands was, waren de gigantische vliegende kevers. Ze kwamen tijdens de maaltijd en zijn tot noch toe (20.45 PM, Ghanese tijd) niet verdwenen. (Er loopt er momenteel een over het bed). Toch vind ik niet dat we hierover mogen klagen, omdat we zijn gaan inzien hoe slecht sommige mensen het hier hebben. Het liefst wil je iedereen helpen, maar dat kan helaas niet. Wat trouwens wel super leuk is, is dat iedereen op straat naar ons zwaait. Daarnaast is iedereen super vriendelijk en lief. Ook krijgen wij de indruk dat iedereen alles met elkaar deelt, vooral het eten.
We gaan nu nog even kaarten met de hele groep, en daarna gaan de oogjes toe, zodat we morgen uitgerust op de highschool kunnen meelopen.
Veel liefs en kusjes van Samuel, Max en de rest.
-
22 Mei 2016 - 23:50
Margreth:
Dank voor dit levendige verslag, het lijkt bijna of we er bij zijn! De foto's en filmpjes van Enak op de app, vullen het verhaal mooi aan. Wat hebben jullie al veel gedaan in maar 2 dagen! Lekker slapen en op naar weer een mooie dag morgen! -
23 Mei 2016 - 10:18
Sylvia Van Rees:
Heerlijk om jullie verslagen te lezen en een beetje indruk te krijgen van hoe het is en wat jullie doen. Wat een boel ervaringen al in zo n korte tijd, dit waren maar 2 dagen! Vandaag naar de middelbare school, benieuwd hoe jullie dat ervaren. Een hele fijne tijd nog gewenst! -
23 Mei 2016 - 21:26
Anita Swenneker:
Wat fijn dat jullie al van veel betekenis kunnen zijn voor de kinderen in het weeshuis. Dank voor de foto's, Enak en Angelique! Vooral de groepsfoto voor (ik denk) het schoolgebouw geeft een goed beeld voor hoe dat moet zijn geweest.
Voor morgen alvast (alweer) een waardevolle dag toegewenst met veel mooie ontmoetingen en gebeurtenissen. Dat het weeshuis maar veel aan jullie bijdragen daar mag hebben! -
26 Mei 2016 - 15:59
Ellen Heertje:
Wat een leuk verslag. Jammer dat ik niet in een app met foto's zit. Is het mogelijk foto's op het blog te zetten?
Max, weet je al welk dialect er daar gesproken wordt?
Fijne tijd.
Kiss van tante Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley