Amerikaanse artsen in opleiding
Door: Liselot en Lotte
Blijf op de hoogte en volg St Ignatius
25 Mei 2016 | Ghana, Winneba
We begonnen de dag rond 10 uur met een verrassend ontbijt: pannenkoeken met banaan, ananas of jam. Heerlijke variatie na een aantal dagen achter elkaar kaasomelet gegeten te hebben. De jongens namen nog snel een frisse duik in de Ghanese zee, behalve Samuel dan. Dat kon natuurlijk niet met zijn verbonden voet. Na de Nederlanders gedag te hebben gezegd zaten we 2 uur in de busjes op weg naar het Kakum National Park. Aangekomen stapten we op de parkeerplaats en kwamen een paar Ghanese studenten naar ons toe. Ze geloofden niet helemaal dat wij nog maar 16 waren. Zij waren namelijk even groot maar wel 10 jaar ouder. Snel eventjes een selfie gemaakt met de studenten en toen stond het park op ons te wachten. We kregen een professionele pas met visitor erop die heerlijk naar zweet stonken. Voordat we het park echter konden betreden, werden we getroffen door een echte tropische regenbui. Toevallig kwamen we schuilend voor de regen terecht in een souvenirshop vol met kettinkjes en jurkjes. En nee, niet de meisjes sloegen daar hun slag, maar de winkelier liet voor Dimitri en Wolf hun jongensdroom uitkomen. Ze kwamen namelijk dolblij de winkel uit met een klein kapmes in hun handen.
Het mes aan hun broek geknoopt liepen we het regenwoud binnen. Behalve mevrouw Breedveld, die had namelijk iets te veel last van hoogtevrees. De eerste 20 minuten vielen gelijk al zwaar. In de zon non-stop trappen gemaakt van stenen en aarde beklimmen is namelijk niet niks. En al helemaal niet als er voor je een jubelende groep Ghanese liep, die bij de touwbrug echter allemaal doodsangsten uitstonden vanwege de hoogte. Met brandende kuiten aangekomen bij een boomhutje mochten we 5 bij 5 de touwbruggen op. Op de helft van de eerste touwbrug eindigde de bomentunnel en onthulde het prachtige Ghanese landschap zich. Zo ver je kon kijken rijkte het tropisch regenwoud tientallen meters onder je en vlogen de vlinders rond je hoofd. Een uitzicht dat geen van ons ooit zal vergeten. Maar natuurlijk, de jongens moesten weer even stoer doen om de meisjes te plagen en sprongen heen en weer over de schuddende touwbrug. Dit werd alleen niet zo gewaardeerd door de Ghanese toeristen voor en achter ons, die hadden wonderlijk genoeg namelijk nogal last van hoogtevrees. De terugweg was wat prettiger. Het was namelijk precies dezelfde weg als de heenweg, alleen konden we nu de trappen af in plaats van op. Bij het winkeltje stond mevrouw Breedveld ons op te wachten en werden we verwend met een lekker zakje plaatselijke popcorn.
De tijd ging snel, het was inmiddels al half 3, en we gingen opzoek naar een lunchtentje. Op de heenweg was er een bordje met bitterballen en kroketten gespot, daar moesten we natuurlijk eventjes een kijkje nemen. Hier bleek alleen de vriezer een paar maanden geleden kapot te zijn gegaan en waren allen bitterballen weggerot. Over naar plan B. Een restaurant Hans Botel genaamd waar de krokodillen om het restaurant heen zwommen. Hier hebben de meeste voor 1 cedi een aligator mogen aaien. De Ghanese groep uit Kakum was toevallig ook bij dit restaurant, waardoor het een tijdje duurde voordat onze fried chicken met frietjes of rijst klaar waren. Het eten van Mo was even vergeten, waardoor de lunch pas klaar was om half 5. We stapten de busjes weer in en begonnen onze twee uur durende tocht terug naar de Lagoon Lodge. Regelmatig passeerde we een politiepost, maar busjes met 14 blanken erin werden vrijwel altijd doorgelaten. Echter, halverwege de reis hadden we iets minder geluk. Het busje waarin wij zaten werd aangehouden en we moesten papieren laten zien. Deze hadden we niet, dus er moest geld betaald worden. Gelukkig kwamen onze redders in nood. De chauffeurs en Emillia overtuigden de politiemannen dat we artsen in opleiding uit Amerika waren die op hun weg naar een ziekenhuis in Accra waren voor een operatie. Ze vonden ons een beetje jong, maar na 10 cedi in de hand gedrukt gekregen gingen ze akkoord. We waren bijna bij het hotel toen we nog stopte bij een kraampje met hamers, spijkers en koevoeten. Een paar jongens wilden weer een machete kopen. Met 6 grote kapmessen kwamen we aan in het hotel waar voor ons een grote bak spaghetti bolognese stond te wachten. Er staat ons morgen een zware dag op het weeshuis te wachten, dus na een paar spelletjes gingen we slapen.
Ghana Fo Kyea Mo,
Liselot en Lotte
-
26 Mei 2016 - 00:07
Peter Schellekens:
Hallo Amerikaanse dokters in spe.
Wat leuk om jullie zo te kunnen volgen via jullie enthousiaste reisverslagen. Wat een avonturen, belevenissen! En knap dat het jullie ook in Ghana lukt om de politie om de tuin te leiden.
Dank ook voor de foto's en filmpjes via de whatsapp. Heel veel plezier in wat jullie de komende dagen nog gaan ondernemen en natuurlijk onze hartelijke groeten aan iedereen. Patrice en Peter -
26 Mei 2016 - 08:20
Ilse:
Wij genieten van jullie verslagen en belevenissen. Zulke avonturen zullen jullie niet gauw vergeten. Maar krokodillen aaien raden wij toch af. Nog heel veel plezier. Opa en Oma van Isa -
26 Mei 2016 - 08:57
Mark Van Bergen:
Wat een beeldend verslag, ladies. Ik voelde mijn eigen kuiten branden... Genoeg anekdotes voor een avondvullend programma. Heerlijk om te lezen. Zet m op morgen in het weeshuis. -
26 Mei 2016 - 22:49
Jos En Ellen:
Wat een mooie en uitgebreide verslagen. We vinden het leuk om alles wat jullie beleven te volgen. Wij zijn er zelf 10 jaar geleden ook geweest en zo te lezen is er weinig veranderd.
Veel plezier en de groeten uit Limburg.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley