De eerste dag

20-05-2016
Rond vier uur (Nederlandse tijd) vlogen wij van Schiphol. Jarno vloog voor het eerst en hij kon niet ophouden over hoe luxueus een vliegtuig nou eigenlijk was. Maar dit vliegtuig was dat dan ook. De tijd vloog letterlijk voorbij, omdat wij ons prima vermaakte met nieuwe films als Kungfu Panda 3 en Deadpool, die je kon kijken op de luxe tv schermpjes in de stoel. Rond acht uur (Ghanese tijd) kwamen we aan op het vliegveld in Accra. Meteen voelde je al de hitte toen we het vliegtuig uitstapte. We werden met een bus naar de aankomsthal gebracht waar we in een gang kwamen (met airco, gelukkig) vervolgens werd je met een soort warmte-camera gescand op ebola. Daarna gingen we door de douane, dit was een beetje raar omdat sommige mensen werden ondervraagd of moesten hun vingerafdrukken scannen. Maar gelukkig kwam iedereen erdoor en daarna was het wachten op al onze bagage en het geld wisselen. Na ruim een uur wachten op de bagage werden wij met al onze enorme koffers opgehaald door drie busjes en vertrokken we van het vliegveld dit was rond half tien lokale tijd.

De rit was een buitengewone belevenis. In Ghana rijden ze hoe ik ook rijd op Mario Kart, je haalt iedereen in waar het maar kan en rijdt zo snel mogelijk. Dit zorgde voor veel chaos op de weg en na ongeveer tien minuten stonden we al vast in de file. De file was veroorzaakt doordat er een stoplicht op een groot kruispunt was uitgevallen wat alleen maar chaos kon veroorzaken. Terwijl je stilstaat op de snelweg komen er allemaal mensen langs die van alles en nog wat op hun hoofden dragen. Zeep, kussens, eten, drinken en zelfs kleurpotloden. Na eindelijk alle drukte te zijn ontkomen kwamen we om twaalf uur aan in de Lagoon Lodge waar we snel de kamers verdeelden en onze tassen uitlaadden. Na even de reis te hebben nagepraat en onze eerste indrukken van Ghana te hebben besproken, gingen we snel naar ons bedje onder de ventilator toe.

21-05-2016

Vandaag zouden wij voor het eerst het weeshuis bezoeken. Maar voordat we erheen gingen moesten we nog van alles en nog wat doen. Dat betekende vroeg opstaan dus om half negen was iedereen klaar om te ontbijten. Maar nadat je je ontbijt had besteld moest je 45 minuten wachten voordat het er echt was. Daarna pakten we al onze tassen met ingezamelde kleding en schoenen uit en probeerde we het te verdelen op maat, maar we hadden zoveel kleding dat het te moeilijk was om te verdelen. Als oplossing hadden we bedacht dat iedereen een tas moest maken voor zijn eigen groep en dit verliep wel soepel. We pakten onze tas voor één overnachting in een hotel dichtbij het weeshuis. En om 12 uur vertrokken we vanaf de Lagoon Lodge.

Nu het daglicht was kon je vanuit de auto Ghana goed zien, overal zag je fel gekleurde huisjes die of maar half waren gebouwd of in geen goeie staat waren. Ook zag je aan weerzijden van de weg niet alleen uitbundig geklede mensen maar ook geiten en kippen huppelde overal rond.

De vrouw van de eigenaar van het nieuwe hotel had in zijn restaurantje kip met rijst voor ons gemaakt wat al klaarstond toen we daar aankwamen. Na te hebben geluncht gingen we eindelijk naar het weeshuis waar iedereen zich al op had verheugd. Toen we daar aankwamen sprongen de kinderen meteen enthousiast in onze armen en het kennismaken met alles en iedereen ging eigenlijk vanzelf. De rest van de dag hebben we doorgebracht op het weeshuis. Iedereen had de kleren verdeeld onder zijn groepje en gespeeld met alle kindjes. Ook kregen wij nog een dansshow van de kindjes te zien. Iedereen danste echt heel goed en precies gelijk en op de maat van de trommels. Na de show gingen wij nog met de hele groep langs bij de Chief van de het dorp, want dat is gebruikelijk in Ghana. Wij werden officieel welkom geheten en kregen allemaal persoonlijk een handje van de Chief.

Toen het wat donkerder begon te worden, leerden de mensen van het weeshuis ons ook nog om te dansen hoe zij dat deden. En in de avond was er daar een speciaal Ghanese specialiteit voor ons klaargemaakt, een soort zure deegbal in pindasaus (Banku). En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan…